Έρευνα Βαρέων Μετάλλων

Τα «βαρέα μέταλλα» είναι χημικά στοιχεία με ειδικό βάρος που είναι τουλάχιστον 5 φορές το ειδικό βάρος του νερού. Σε μικρές ποσότητες, ορισμένα βαρέα μέταλλα είναι διατροφικά απαραίτητα για μια υγιή ζωή. Αυτά τα στοιχεία, ή κάποια μορφή τους, βρίσκονται συνήθως φυσικά σε τρόφιμα, σε φρούτα και λαχανικά και σε πολυβιταμινούχα προϊόντα που διατίθενται στο εμπόριο. Τα βαρέα μέταλλα είναι επίσης κοινά σε βιομηχανικές εφαρμογές, όπως στην κατασκευή φυτοφαρμάκων, μπαταριών, κραμάτων, ηλεκτρολυμένων μεταλλικών μερών, βαφών υφασμάτων, χάλυβα κ.λπ. Πολλά από αυτά τα προϊόντα βρίσκονται στα σπίτια μας και στην πραγματικότητα προσθέτουν στην ποιότητα ζωής μας όταν χρησιμοποιούνται σωστά.

Τα βαρέα μέταλλα γίνονται τοξικά όταν δεν μεταβολίζονται από τον οργανισμό και συσσωρεύονται στους μαλακούς ιστούς. Τα βαρέα μέταλλα μπορούν να εισέλθουν στο ανθρώπινο σώμα μέσω της τροφής, του νερού, του αέρα ή της απορρόφησης μέσω του δέρματος όταν έρχονται σε επαφή με τον άνθρωπο στη γεωργία και στη μεταποίηση, σε φαρμακευτικά, βιομηχανικά ή οικιστικά περιβάλλοντα. Η βιομηχανική έκθεση αντιπροσωπεύει μια κοινή οδό έκθεσης για τους ενήλικες. Η κατάποση είναι η πιο κοινή οδός έκθεσης στα παιδιά. Τα παιδιά μπορεί να αναπτύξουν τοξικά επίπεδα από τη φυσιολογική δραστηριότητα από το χέρι με το στόμα των μικρών παιδιών που έρχονται σε επαφή με μολυσμένο έδαφος ή τρώγοντας στην πραγματικότητα αντικείμενα που δεν είναι τροφή (βρωμιά ή τσιπς μπογιάς). Λιγότερο συνηθισμένες οδοί έκθεσης είναι κατά τη διάρκεια μιας ακτινολογικής διαδικασίας, από ακατάλληλη δοσολογία ή παρακολούθηση κατά την ενδοφλέβια (παρεντερική) διατροφή, από σπασμένο θερμόμετρο ή από απόπειρα αυτοκτονίας ή ανθρωποκτονίας.

ΑΡΣΕΝΙΚΟ

Το Αρσενικό είναι η πιο κοινή αιτία οξείας δηλητηρίασης από βαρέα μέταλλα στους ενήλικες. Το αρσενικό απελευθερώνεται στο περιβάλλον με τη διαδικασία τήξης χαλκού, ψευδαργύρου και μολύβδου, καθώς και από την παραγωγή χημικών ουσιών και γυαλιών. Το αέριο Αρσίνη είναι ένα κοινό υποπροϊόν που παράγεται από την κατασκευή φυτοφαρμάκων που περιέχουν αρσενικό. Το Αρσενικό μπορεί επίσης να βρεθεί σε αποθέματα νερού παγκοσμίως, με αποτέλεσμα την έκθεση σε οστρακοειδή, μπακαλιάρο και εγκλεφίνο. Άλλες πηγές είναι τα χρώματα, η δηλητηρίαση από αρουραίους, τα μυκητοκτόνα και τα συντηρητικά ξύλου. Τα όργανα-στόχοι είναι το αίμα, τα νεφρά και το κεντρικό νευρικό, πεπτικό και δερματικό σύστημα.

ΜΟΛΥΒΔΟΣ

Ο Μόλυβδος ευθύνεται για τις περισσότερες περιπτώσεις παιδικής δηλητηρίασης από βαρέα μέταλλα. Είναι πολύ μαλακό μέταλλο και χρησιμοποιήθηκε σε σωλήνες, αποχετεύσεις και υλικά συγκόλλησης για πολλά χρόνια. Εκατομμύρια σπίτια που χτίστηκαν πριν από το 1940 εξακολουθούν να περιέχουν Μόλυβδο (π.χ. σε βαμμένες επιφάνειες), οδηγώντας σε χρόνια έκθεση από τις καιρικές συνθήκες, το ξεφλούδισμα, την κιμωλίαση και τη σκόνη. Κάθε χρόνο, η βιομηχανία παράγει περίπου 2,5 εκατομμύρια τόνους μολύβδου σε όλο τον κόσμο. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ηλεκτροδίου χρησιμοποιείται για μπαταρίες. Το υπόλοιπο χρησιμοποιείται για καλύμματα καλωδίων, υδραυλικές εγκαταστάσεις, πυρομαχικά και πρόσθετα καυσίμων. Άλλες χρήσεις είναι ως χρωστικές χρωστικές και σε πλαστικά PVC, θωράκιση με ακτίνες Χ, παραγωγή κρυστάλλινου γυαλιού, μολύβια και φυτοφάρμακα. Τα όργανα-στόχοι είναι τα οστά, ο εγκέφαλος, το αίμα, τα νεφρά και ο θυρεοειδής αδένας.

ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ

Ο Υδράργυρος παράγεται φυσικά στο περιβάλλον από την απαέρωση του φλοιού της γης, από τις ηφαιστειακές εκπομπές. Υπάρχει σε τρεις μορφές: στοιχειώδης Υδράργυρος και οργανικός και ανόργανος υδράργυρος. Οι εξορυκτικές δραστηριότητες, τα εργοστάσια χλωραλκαλίων και οι βιομηχανίες χαρτιού είναι σημαντικοί παραγωγοί υδραργύρου. Ο ατμοσφαιρικός Υδράργυρος διασκορπίζεται σε όλη την υδρόγειο από τους ανέμους και επιστρέφει στη γη με βροχοπτώσεις, συσσωρεύοντας σε υδρόβιες τροφικές αλυσίδες και ψάρια στις λίμνες. Οι ενώσεις Υδραργύρου προστέθηκαν στη βαφή ως μυκητοκτόνο μέχρι το 1990. Αυτές οι ενώσεις έχουν πλέον απαγορευτεί. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν παλιές προμήθειες βαφής και επιφάνειες βαμμένες με αυτές τις παλιές προμήθειες. Ο Υδράργυρος συνεχίζει να χρησιμοποιείται σε θερμόμετρα, θερμοστάτες και οδοντικό αμάλγαμα. Φάρμακα, όπως το υδροχρώμιο και το μερθειολικό, εξακολουθούν να είναι διαθέσιμα. Τα αλγοκτόνα και τα παιδικά εμβόλια είναι επίσης πιθανές πηγές. Η εισπνοή είναι η πιο συχνή αιτία έκθεσης στον υδράργυρο. Η οργανική μορφή απορροφάται εύκολα στο γαστρεντερικό σωλήνα (90-100%). Μικρότερες αλλά και πάλι σημαντικές ποσότητες ανόργανου υδραργύρου απορροφώνται στο γαστρεντερικό σωλήνα (7-15%). Τα όργανα-στόχοι είναι ο εγκέφαλος και τα νεφρά.

ΚΑΔΜΙΟ

Το Κάδμιο είναι υποπροϊόν της εξόρυξης και της τήξης μολύβδου και ψευδαργύρου. Χρησιμοποιείται σε μπαταρίες νικελίου-καδμίου, πλαστικά PVC και χρωστικές χρωμάτων. Μπορεί να βρεθεί σε εδάφη επειδή εντομοκτόνα, μυκητοκτόνα, ιλύς και εμπορικά λιπάσματα που χρησιμοποιούν κάδμιο χρησιμοποιούνται στη γεωργία. Το Κάδμιο μπορεί να βρεθεί σε δεξαμενές που περιέχουν οστρακοειδή. Τα τσιγάρα περιέχουν επίσης κάδμιο. Λιγότερο γνωστές πηγές έκθεσης είναι τα οδοντικά κράματα, η ηλεκτρολυτική επιμετάλλωση, το λάδι κινητήρα και τα καυσαέρια. Η εισπνοή ευθύνεται για το 15-50% της απορρόφησης μέσω του αναπνευστικού συστήματος. Το 2-7% του προσλαμβανόμενου καδμίου απορροφάται στο γαστρεντερικό σύστημα. Τα όργανα-στόχοι είναι το συκώτι, ο πλακούντας, τα νεφρά, οι πνεύμονες, ο εγκέφαλος και τα οστά.

ΒΗΡΥΛΛΙΟ

Το Βηρύλλιο είναι ένα σκληρό, γκριζωπό μέταλλο που βρίσκεται φυσικά σε ορυκτά πετρώματα, άνθρακα, έδαφος και ηφαιστειακή σκόνη. Οι ενώσεις του βηρυλλίου εξορύσσονται στο εμπόριο και το βηρύλλιο καθαρίζεται για χρήση σε πυρηνικά όπλα και αντιδραστήρες, δομές αεροσκαφών και διαστημικών οχημάτων, όργανα, μηχανές ακτίνων Χ και καθρέφτες. Τα μεταλλεύματα Βηρυλλίου χρησιμοποιούνται για την κατασκευή εξειδικευμένων κεραμικών για ηλεκτρικές εφαρμογές και εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας. Τα κράματα βηρυλλίου χρησιμοποιούνται σε αυτοκίνητα, υπολογιστές, αθλητικό εξοπλισμό (μπαστούνια γκολφ και σκελετοί ποδηλάτων) και οδοντιατρικές γέφυρες.

ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ

Αν και το Αλουμίνιο δεν είναι βαρύ μέταλλο (ειδικό βάρος 2,55-2,80), αποτελεί περίπου το 8% της επιφάνειας της γης και είναι το τρίτο πιο άφθονο στοιχείο. Είναι άμεσα διαθέσιμο για ανθρώπινη κατάποση μέσω της χρήσης πρόσθετων τροφίμων, αντιόξινων, ρυθμισμένης ασπιρίνης, στυπτικών, ρινικών σπρέι και αντιιδρωτικών. από πόσιμο νερό? από καυσαέρια αυτοκινήτων και καπνό τσιγάρου. και από τη χρήση αλουμινόχαρτου, μαγειρικών σκευών αλουμινίου, κουτιών, κεραμικών και πυροτεχνημάτων.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΟΡΥΚΤΩΝ των ΜΑΛΛΙΩΝ

Τα μαλλιά μπορούν να συσσωρεύσουν περισσότερα από τριάντα μέταλλα, ιχνοστοιχεία και τοξίνες σε μια περίοδο ανάπτυξης τριών μηνών. Οι υποστηρικτές της ανάλυσης μαλλιών ισχυρίζονται ότι μπορούν να ανιχνευθούν ακόμη και οι μικρότερες ποσότητες.

Με βάση την ανάλυση, μπορούν να συστηθούν διατροφικά και θεραπευτικά μέτρα για τη διόρθωση των ανισορροπιών και την αποτοξίνωση του οργανισμού.

Η δομή της τρίχας είναι ένας άξονας που αποτελείται από άψυχο πρωτεϊνικό υλικό διατεταγμένο γύρω από έναν κεντρικό πυρήνα. Αυτό το εξωτερικό στρώμα πρωτεΐνης στη συνέχεια καλύπτεται σε ευαίσθητα κύτταρα επιδερμίδας, τα οποία είναι διατεταγμένα σαν έρπητα ζωστήρα ή πλακάκια. Η επιδερμίδα με τη σειρά της καλύπτεται από ένα στρώμα πρωτεϊνικών ουσιών και λιπαρών ουσιών που θα προστατεύουν τα μαλλιά. Τα μαλλιά μεγαλώνουν περίπου μισή ίντσα το μήνα και περίπου εκατό νέες τρίχες προστίθενται καθημερινά. Τα μαλλιά μεγαλώνουν για τρία έως έξι χρόνια πριν πέσουν. Η χρήση ελαστικών και ισχυρών χημικών ουσιών στα μαλλιά θα κάνει τα μαλλιά να πέφτουν πιο γρήγορα, επομένως συνιστάται να αποφεύγετε τη χρήση λάστιχων ή χημικών ουσιών στα μαλλιά.

Η ρίζα της τρίχας είναι αγκυρωμένη με κάθε στέλεχος της τρίχας στο τριχωτό της κεφαλής. Η ρίζα τρέφεται από ένα δίκτυο ευαίσθητων αιμοφόρων αγγείων, τα οποία παρέχουν βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία στα εξωτερικά στρώματα του στελέχους της τρίχας. Αυτά τα ίδια αγγεία εναποτίθενται επίσης στα μαλλιά και τυχόν τοξίνες ή φάρμακα που υπάρχουν εμφανίζονται στη συνέχεια κατά την ανάλυση των μαλλιών. Η ανάλυση τρίχας είναι η διαδικασία για την αξιολόγηση των επιπέδων μετάλλων και τοξινών του σώματος για μια περίοδο αρκετών μηνών και είναι η πιο ευρέως αναγνωρισμένη διαδικασία για τους γονείς που χρησιμοποιείται για τον έλεγχο των εφήβων για φάρμακα στο σύστημά τους.